Loverboy

Vaak ontstaat het contact tussen de loverboy of lovergirl en jouw naaste
vanuit vertrouwen, verliefdheid of nieuwsgierigheid. Wordt dit vertrouwen geschaad en misbruik gemaakt van hem of haar? Dit kan voor veel pijn en schaamte zorgen. Ondanks dat de schuld bij de loverboy
ligt.

Loverboys dreigen vaak met het delen van sexy foto’s of video’s, bijvoorbeeld via social media. Dit vergroot het verschil in macht tussen de loverboy
en het slachtoffer. En maakt het voor het slachtoffer vaak extra lastig om iemand over de situatie te vertellen.

Jouw naaste kan door de loverboy – net als een lovergirl – onder druk gezet en gehersenspoeld zijn. Hierdoor is mogelijk het gevoel ontstaan dat er geen uitweg is, of dat het normaal is wat er gebeurt. De situatie kan ook door hem of haar zijn geaccepteerd. Het is vaak ook moeilijk om uit handen van een loverboy te komen, maar met de juiste hulp zeker mogelijk.

Jouw naaste kan dubbele gevoelens ervaren. Bijvoorbeeld doordat het contact vanuit verliefdheid begon. En/of doordat de loverboy hem of haar gehersenspoeld heeft.

Aan de ene kant kan er angst zijn voor wat de loverboy hem of haar dwingt te doen. En bijvoorbeeld voor (de dreiging van) geweld. Aan de andere kant wil jouw naaste mogelijk trouw blijven aan hen/hem/haar. Dit maakt het vaak moeilijk om erover te praten en/of voor de eigen veiligheid te kiezen.

Seksuele uitbuiting kan voor heftige emoties zorgen. Met mogelijk heftige uitspraken en/of gedrag tot gevolg. Het is goed om te beseffen dat dit niet persoonlijk bedoeld is. En om te proberen om je in te leven en jouw naaste te steunen, in plaats van erover te oordelen.

De gevolgen van seksuele uitbuiting
zijn vaak groot.

Jouw naaste kan last hebben van angsten, depressieve gevoelens, een laag zelfbeeld en weinig tot geen (zelf)vertrouwen. Ook is er een grote kans op een posttraumatische stressstoornis (PTSS).

Daarnaast kan hij of zij last hebben van lichamelijke klachten zoals slaapproblemen, hoofdpijn, buikpijn en misselijkheid. En bijvoorbeeld lichamelijk letsel als gevolg van lichamelijke mishandeling en/of seksueel misbruik.

Iemand die in handen is geweest van een loverboy, heeft zich vaak lange tijd afgesloten voor anderen. Hierdoor kan het veel tijd kosten om mensen weer te vertrouwen en nieuwe relaties op te bouwen.

Door het trauma of de achterdocht kunnen het gedrag en/of de reacties van jouw naaste veranderd zijn. Het is goed om dit te beseffen, hier niet over te oordelen en het niet persoonlijk te nemen. Probeer met jouw naaste in contact te blijven, ook wanneer hij of zij jouw hulp eerst niet accepteert.

Je kunt altijd vragen of jouw naaste behoefte heeft aan (hulp bij) aangifte doen. Je kunt daarbij vertellen dat de politie graag met hem of haar meedenkt. En dat bij twijfel niets moet, ook als hij of zij al in gesprek is geweest met de politie. Het is wel belangrijk dat je jouw naaste zelf laat beslissen wat er wel en niet gebeurt.

Houd er rekening mee dat geen één situatie hetzelfde is. Iedereen kan anders op seksuele uitbuiting reageren en ook de gevolgen zijn voor iedereen anders.

Jouw naaste kan bang zijn om niet geloofd te worden. Ga ervan uit dat hij of zij de waarheid spreekt. Probeer vooral heel goed te luisteren en het eigen tempo van erover vertellen te respecteren.

Het is begrijpelijk dat je je machteloos voelt als iemand je vertelt over seksuele uitbuiting. Zeker wanneer dit je zoon of dochter is.

Probeer geen uitspraken te doen zoals ‘‘Hoe heeft dit kunnen gebeuren?’’ of ‘‘Waarom heb je het niet eerder verteld?” Dit kan het gevoel geven dat hij of zij zelf schuldig is. En kan het lastig maken om verder te vertellen. Probeer daarom om in je reactie begrip te tonen en mee te voelen.

Lees meer over victim blaming en hoe je dit kunt voorkomen op Slachtofferwijzer.

De situatie kan ook op jou diepe indruk maken. Ondanks de sterke emoties die je mogelijk ervaart, is het belangrijk om rustig te blijven. Probeer vooral goed te luisteren naar wat jouw naaste meemaakt of heeft meegemaakt. En daarbij zijn of haar emoties te erkennen.

Weet je niet hoe je moet reageren? Dit is een normale reactie. Wees niet bang om dit tegen jouw naaste te zeggen. Het is beter om dit eerlijk te vertellen dan om een onderwerp te ontwijken.

Jouw eerste reactie na zijn of haar verhaal, kan zijn: “Ik vind het zo erg dat dit jou is aangedaan. Ik ben er voor je als je erover wilt praten.” Of: “Hoe kan ik er voor je zijn?”

Natuurlijk wil je heel graag dat jouw naaste zich snel beter voelt. En mogelijk denk je daarom al snel in oplossingen. Maar voor het herstel van jouw naaste is het vooral belangrijk dat zijn of haar gevoelens worden erkend.

Weet dat de pijn en het trauma niet direct kunnen worden opgelost. Dit kun jij als naaste helaas niet zomaar wegnemen, hoe graag je het ook zou willen.

Voor mogelijke schuldgevoelens geldt hetzelfde. Wat er gebeurd is, is natuurlijk nooit de schuld van jouw naaste en dit besef is belangrijk voor het herstel. Toch kun je beter zeggen “Het is niet jouw eigen schuld”, dan “Je moet je niet schuldig voelen”. Ook het schuldgevoel kun je namelijk niet zomaar wegnemen; dit heeft tijd nodig om te verminderen.

Je steunt jouw naaste al heel veel door een luisterend oor te bieden. En hem of haar het gevoel te geven er niet alleen voor te staan.

Voor jouw naaste is het belangrijk te weten dat je er voor hem of haar bent. En dat hij of zij er niet alleen voor staat.

Het is heel normaal als je niet goed weet wat je voor jouw naaste kan doen. Je kunt altijd vragen hoe je hem of haar kan steunen. Zo kan hij of zij zelf aangeven waar behoefte aan is.

Is het misbruik door de loverboy
nog aan de hand? Geef dan aan dat je jouw naaste wilt helpen, en dat jullie samen naar oplossingen kunnen zoeken. Het is wel belangrijk dat je hem of haar zelf laat bepalen wat er wel en niet gebeurt. Iedereen heeft een eigen tempo en een eigen manier van ermee omgaan.

Dit geldt ook als het misbruik al is gestopt en jouw naaste over bepaalde stappen nadenkt. Denk aan aangifte doen of in therapie gaan voor psychische klachten.

Wees niet bang om te blijven zeggen dat het nooit de schuld is van jouw naaste. Ook al is dat misschien wat hij of zij denkt. Dit besef is heel belangrijk voor het herstel.

Het is ook belangrijk om zijn of haar emoties te erkennen. Daarom kun je beter “Het is niet jouw schuld” zeggen dan “Je moet je niet schuldig voelen.” Je kunt het schuldgevoel namelijk niet zomaar wegnemen; het heeft vaak tijd nodig om te verminderen.

Misschien vraag je je af of iemand die seksuele uitbuiting heeft meegemaakt wel aangeraakt wil worden. Zoals met een knuffel of goedbedoelde kus. Soms kan dit namelijk nare herinneringen oproepen. Om dit te voorkomen, zou je vooraf kunnen vragen of het oké is om bijvoorbeeld een knuffel te geven.

Je kunt jouw naaste vragen of er bewijs is dat hij of zij kan verzamelen. Denk aan screenshots van WhatsApp-gesprekken waarin de loverboy hem of haar bedreigt. Dit is voor een mogelijke aangifte belangrijk en vergroot de kans dat de dader kan worden opgepakt.

Je kunt jouw naaste vertellen over de rechten die hij of zij heeft. Zoals het recht op aangifte doen, bescherming, een mogelijke schadevergoeding en gratis hulp.

Je kunt jouw naaste vertellen over de hulp en (h)erkenning die hij of zij kan vinden via Slachtofferwijzer. Op deze pagina vindt jouw naaste:

• verhalen van anderen die met een loverboy of lovergirl te maken kregen;
• organisaties die contact met lotgenoten organiseren;
• organisaties die professionele hulp, advies en/of een veilige opvangplek bieden;
• informatie over zijn of haar rechten, het strafproces en mogelijke schadevergoeding, en
• meer informatie over loverboys en lovergirls.

Het is normaal dat jouw naaste lang na de seksuele uitbuiting nog (elke dag) last kan hebben van wat er gebeurd is. Hiervan herstellen kost tijd en iedereen heeft hierin zijn eigen tempo. Wees daarom geduldig en bied tijd en ruimte om erover te kunnen praten. Ook als het allemaal al lang geleden gebeurd is.

Het kan zijn dat jouw naaste nog lang last heeft van de traumatische gebeurtenis(sen). Je kunt voorstellen om samen te kijken naar wat hij of zij leuk vindt om te doen. Of om te onderzoeken waar jouw naaste goed in is. Dit kan helpen om de eigen kracht terug te vinden, het zelfbeeld te verbeteren en een terugval te voorkomen.

Ook voor de ouders van jouw naaste is het vreselijk om te ontdekken wat hun kind is aangedaan. Zij krijgen hier bijvoorbeeld over te horen via de politie, hun kind zelf of anderen. Dit maakt enorm veel indruk en ook zij hebben een luisterend oor nodig. Het is goed om hier rekening mee te houden.

Zijn jullie jonger dan 18 jaar? Vraag dan hulp van een volwassene die jullie allebei vertrouwen. Zeker bij het doen van aangifte is het slim om een volwassene mee te laten gaan.

Het kan lastig zijn om te weten wat je het beste kunt zeggen. En hoe dat wat je zegt op jouw naaste overkomt.

Sommige uitspraken kun je heel goed bedoelen maar kunnen toch kwetsen, en zelfs schadelijk zijn. Bijvoorbeeld omdat je het zelf niet hebt meegemaakt, en toch zegt dat je snapt hoe hij of zij zich voelt. Probeer erop te letten dat je dit soort uitspraken voorkomt.

Wat je altijd zou kunnen zeggen, is:

“Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat het heel heftig is (geweest). Ik vind het heel erg dat dit jou is/wordt aangedaan en ben er voor je als je erover wil praten.”

Het kan voor jouw naaste pijnlijk zijn als je de situatie of zijn of haar emoties bagatelliseert. Ook als de ervaring met de loverboy al jaren geleden was, want het laat diepe sporen na. Probeer geen uitspraken te doen waardoor jouw naaste het gevoel krijgt niet serieus te worden genomen. Zoals:

• ‘’Is het niet eens tijd om verder te gaan?’’
• ‘’Het is nu al zo lang geleden.’’

Het verhaal dat jouw naaste je vertelt, kan bestaan uit losse stukjes van herinneringen. Mogelijk wil je proberen om hier een logisch verhaal van te maken door alle feiten helder te krijgen. Maar dit is niet nodig en vaak ook niet mogelijk.

Te veel vragen stellen, of vragen stellen waar twijfel uit kan blijken, kan kwetsen en schuldgevoelens versterken.

Het is het belangrijkst dat jouw naaste geloofd wordt. En dat jij ervan uitgaat dat hij of zij de waarheid spreekt.

Lees meer over victim blaming op Slachtofferwijzer om nog beter te voorkomen dat je het schuldgevoel van jouw naaste onbedoeld vergroot.

Jouw naaste kan verschillende emoties laten zien en zelfs boos en agressief reageren. Dit kan komen door gevoelens van angst, schuld en onmacht. Deze emoties komen vaker voor bij mensen die een traumatische
gebeurtenis meemaakten. Probeer te beseffen dat het niet persoonlijk bedoeld is en probeer er niet over te oordelen.

Mogelijk denk je te weten welke acties voor jouw naaste het beste zouden zijn. Toch is het belangrijk dat je hem of haar zelf laat beslissen wat er wel en niet gebeurt. Zeg bijvoorbeeld niet: “Je moet echt naar de politie gaan.” Of ‘‘Nu wordt het echt tijd om weer eens op pad te gaan.’’

Probeer altijd de grenzen en het eigen tempo van jouw naaste te respecteren, in plaats van te pushen.

Mogelijk denk je te weten wat voor jouw naaste de beste manier is om met de traumatische gebeurtenis(sen) om te gaan. Toch heeft iedereen zijn eigen tempo en eigen manier hierin. Probeer daarom geen uitspraken te doen als:

• “Je moet je gevoelens niet wegstoppen.”
• “Je moet wel gewoon huilen, hoor.”
• “Als je er niet over praat, kun je het ook geen plek geven.”

Het is begrijpelijk dat je een jong slachtoffer van een loverboy op alle mogelijke manieren wilt beschermen. Het is wel goed te beseffen dat te veel bescherming kan aanvoelen als straf. Kijk of je samen stappen kunt onderzoeken of maken waarbij jouw naaste zoveel mogelijk zelf beslist wat er gebeurt.

Boze gevoelens richting de loverboy zijn heel logisch. Maar het delen hiervan helpt jouw naaste niet altijd. Mogelijk is hij of zij verliefd (geweest) op de loverboy, en wil jouw naaste hem ondanks de uitbuiting trouw blijven. Het is goed om hier rekening mee te houden.

Is de situatie weer veilig, maar heeft jouw naaste nog steeds last van wat er gebeurd is? Je wil natuurlijk graag dat hij of zij snel herstelt en de hele situatie achter zich kan laten. En je denkt daarom misschien al snel in oplossingen.

Het is goed te beseffen dat je de gebeurtenissen en de emotionele
gevolgen niet weg kunt nemen. Met oplossingen komen is dus niet altijd de gewenste reactie. Een luisterend oor is vaak veel belangrijker.